W roku 2009 z uwagi na osiągnięty już wcześniej kanoniczny wiek emerytalny, papież Benedykt XVI przyjął rezygnację abp. alfonsa Nossola z obowiązków Biskupa opolskiego. 14 sierpnia 2009 r. ogłoszono decyzję o papieskiej nominacji nowego pasterza naszej diecezji ks. prof. dr. hab. Andrzeja Czai.
Dwa tygodnie później, 29 sierpnia w katedrze w Opolu odbyły się święcenia nowego biskupa opolskiego Andrzeja Czai oraz jego ingres. w uroczystościach wzięło udział 27 biskupów. głównym szafarzem święceń był ustępujący z urzędu ks. abp alfons Nossol, a współkonsekratorami byli: ks. abp Damian Zimoń – metropolita katowicki oraz ks. bp Jan Wieczorek – biskup gliwicki. Rozpoczął się nowy rozdział w historii diecezji opolskiej.
Biskup Andrzej Czaja, przyjmując jako biskupią dewizę słowa z II modlitwy eucharystycznej: Astare coram Te et Tibi ministrare – Trwać przed Tobą i Tobie służyć, rozpoczął swoje pasterzowanie z wielkim zaangażowaniem, poświęcając czas i energię na spotkania z duszpasterzami i wiernymi, prowadzenie rekolekcji dla kapłanów, przewodniczenie różnym uroczystościom oraz wytrwałym głoszeniem Słowa Bożego, również na antenie diecezjalnej rozgłośni radiowej.
Wyrazem troski nowego biskupa o serca swoich diecezjan było wprowadzenie już na początku października 2009 r. całodziennej okazji do Sakramentu Pokuty w katedrze opolskiej. W Uroczystość Najświętszego Ciała i krwi Pańskiej w 2010 r. na osiedlu Armii Krajowej w Opolu odbył się pierwszy koncert Uwielbienia. w październiku tego samego roku, na Wydziale Teologicznym UO ruszył nowy kierunek
studiów – muzykologia, a w połowie kwietnia 2011 r. biskup opolski erygował Diecezjalny Instytut Muzyki Kościelnej w Opolu, który wśród licznych zadań kształci również muzyków kościelnych.
Dostrzegając wielką potrzebę troski o rodzinę, aby była «Bogiem silna i miłością wielka», Biskup opolski zwołał na 1 maja 2012 r. w Jemielnicy pierwsze Diecezjalne Święto Rodziny, które odtąd wpisało się na stałe w majowy kalendarz diecezjalnych uroczystości. wtedy też erygowana została diecezjalna wspólnota dla mężczyzn – Bractwo św. Józefa, sięgająca swymi tradycjami aż XVII w. Przez kolejne 10 lat wspólnota zgromadziła wokół św. Józefa 928 członków – mężczyzn różnych stanów z niemal wszystkich zakątków diecezji.
(Powyższy tekst pochodzi z książki „Bliżej Boga-Człowieka. Wdzięczność. Pamięć. Nadzieja. Nowenna Niedziel przed rozpoczęciem jubileuszu 50-lecia diecezji opolskiej.)
Bóg potrzebuje ludzi. Potrzebuje osób, które powiedzą: Tak, jestem gotowy stać się robotnikiem na Twoim żniwie, jestem gotowy pomagać, aby to żniwo dojrzewające w sercach ludzi mogło rzeczywiście znaleźć się w spichrzu wieczności, wejść do wiekuistej Bożej wspólnoty radości i miłości. «Proście Pana żniwa!» To znaczy także: nie możemy po prostu «produkować» powołań, muszą one pochodzić od Boga. Nie możemy – jak dzieje się to może w innych zawodach – za pomocą celnej propagandy i odpowiednio dobranych, by tak powiedzieć, strategii, po prostu «rekrutować» ludzi. Powołanie wychodzi z Serca Boga i musi zawsze znaleźć drogę do serca człowieka. A właśnie po to, aby mogło dotrzeć do ludzkich serc, potrzebna jest także nasza współpraca. Prosić o to Pana żniwa znaczy niewątpliwie modlić się o to, poruszać Jego Serce, mówić do Niego: «Rozbudź ludzi! Spraw, by Ewangelia napełniała ich entuzjazmem i radością! Spraw, aby zrozumieli, że jest to skarb cenniejszy, niż wszystkie inne skarby, a kto go odkrył, winien go przekazywać innym!»
